اقامه دعوا در مراجع داوری بین المللی در مورد اختلافات قراردادی تواففات بین المللی بیشتر قابل تصور است. معمولا در قراردادهای داخلی ، یا طرفین پیش بینی می کنند یک مرجع داوری داخلی اختلافاتشان را در صورت بروز رسیدگی کند یا دعوی و اختلافات به دادگاههای داخلی همان کشور برای حل و فصل ارجاع می گردد.

اما در دعاوی بین المللی وضعیت بدینگونه نیست؛

مرجعی که به دعوای بین المللی رسیدگی می کند محتمل است که واقع در کشور طرفین یا دست کم یکی از آنها نباشد.

این موضوع آثار زیادی را به همراه دارد، از زبانی که رسیدگی به دعوا با آن صورت می گیرد گرفته تا صلاحیت دادگاههای کشور متبوع مرجع داوری در مورد ابطال آرای صادره داوری مباحث گوناگونی را مطرح می کند.

فرض کنید در قرارداد بین المللی که با طرف خارجی تان دارید، یک شرط داوری وجود دارد که مرجع رسیدگی به اختلافات را دیوان داوری آی سی سی در شهر پاریس فرانسه مشخص نموده است.

بنابر این اگر به همین کیفیت دعوای حقوقی تان را در مرجع قضایی ایران مطرح کنید، دادگاه چنانچه یکی از طرفین تا پایان جلسه اول تقاضا نماید، دعوا را به داوری احاله خواهد داد. این امر، با اندکی تفاوت در کشورهای گوناگون یکی از قواعد حقوقی پذیرفته شده جهانی است. ماده ۸ قانون داوری تجاری بین المللی ایران نیز صراحتا این موضوع را مقرر داشته است.

اقامه دعوا در مراجع داوری بین المللی نیازمند وجود توافق طرفین نسبت به ارجاع اختلاف بین المللی شان به داوری است. ماهیت توافق داوری را می توان از بند ج ماده ۱ قانون داوری تجاری بین المللی ایران متوجه شد. به موچب این بند، موافقتنامه داوری توافقی است که به موجب آن تمام یا بعضی از اختلافاتی که در مورد یک یا چند رابطه حقوقی معین اعم از قراردادی یا غیر قراردادی به وجود آمده یا ممکن است پیش آید، به داوری ارجاع می شود.

وکیل امور قراردادهای بین المللی – دعاوی بین المللی امیر آذرباد

مطالب مرتبط:

• دفاع در دعوای بین المللی علیه موکل نزد مراجع داوری بین المللی
• طرح دعوای بین المللی در آی سی سی پاریس

• نکات کاربردی راجع به اجرای آراء داوری تجاری بین المللی