با سلام – یکی از مواردی که بسیار در اختلافات و دعاوی مطرح است، درخواست توقیف اموال است. به دلایل متعددی ممکن است طرف اختلاف از پرداخت مطالبات شما سر باز زند، توقیف اموال بدهکار می تواند اهرم حقوقی مناسبی برای مقدمات وصول و احقاق حق شناخته شود.

• موارد قانونی درخواست توقیف اموال

قانون آیین دادرسی در دو مورد به توقیف اموال اشاره نموده است. این دو مورد یکی تامین خواسته است، که مبحث اول از فصل ششم قانون آیین دادرسی مدنی ، موضوع  مواد ۱۰۸ الی ۱۲۹ را به خود اختصاص می دهد و دیگری دستور موقت است، که موضوع مبحث ششم از فصل یازدهم قانون مزبور، مواد ۳۱۰ الی ۳۲۵، به آن اختصاص یافته است.

تفاوتهای میان آن دو نهاد بسیار مفصل است، تفاوتهایی از جمله وجود فوریت، موضوع درخواست از این جهت که تقاضای جلوگیری از فعالیت یا خیر و سایر امور که نیازمند تفصیل آن در نوشتارهای مستقل است.

• نکات کاربردی در مورد  درخواست توقیف اموال

اما آنچه به لحاظ عملی می توان گقت اینکه؛ فرض نمایید از شخصی وجهی را طلبکارید و وی از پرداخت آن امتناع می ورزد، درصدد توقیف اموال وی هستید و به این منظور درخواستی را با عنوان تامین خواسته به دادگاه تقدیم می کنید.

درخواست شما  در یکی از موارد چهارگانه موضوع ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی قابل تصور و بررسی است که می توانید آن موارد را در قانون مطالعه نمایید. پس از وصول درخواست شما، دفتر دادگاه مطابق ماده ۱۱۵ از همین قانون پرونده را به نظر قاضی می رساند و دادگاه بدون آنکه به طرف مقابل اخطار کند درخواست شما را بررسی و در مورد صدور قرار تامین خواسته و یا رد درخواست شما تصمیم می گیرد.

صدور قرار تامین خواسته در مواردی موکول به پرداخت خسارات احتمالی از ناحیه شما است. تعیین این میزان بنا به نظر دادگاه می باشد( بند د از ماده ۱۰۸ – تبصره ماده ۱۰۸ ).

این را نیز باید اشاره نمود، اگر درخواست شما قبل از طرح دعوای اصلی ، در مورد فرضی که مطرح شد – مطالبه وجه ، باشد. می بایست ظرف مهلت ۱۰ روز از تاریخ صدور قرار دادگاه ( قرار تامین خواسته ) نسبت به تقدیم دادخواست موضوع دعوی اقدام نمایید.

وکیل پایه یک دادگستری – امیر آذرباد